Canada 2012

Dag 1 : (29 Mei 2012) Didam – Schiphol – Vancouver

Dag 2 : (30 Mei 2012) Vancouver delta – Victoria Island 75 km.

Zoals verwacht waren we vroeg wakker. Onze bio klokken konden we niet voor de gek houden. Dus vroeg douchen en ontbijten, de receptie gevraagd of ze Cruise Canada wilde bellen. We zouden om 9:00 uur opgehaald worden, 8:45 uur zaten we spik en span in de lobby en om 8:50 uur kwam de taxi voorrijden. Om 10:15 uur reden we met de camper bij Cruise Canada van het terrein. En kon ons avontuur echt beginnen, en dat was het ook wel want we konden geen supermarkt vinden. Denk dat we er tig voorbij zijn gereden maar we stonden inmiddels al bij de ferry voor de overtocht. Dan maar boodschappen doen op Vancouver Island. Dat was ook makkelijker gezegd dan gedaan maar we hebben het gered. Ik had een mooie camping uitgezocht aan het water, maar toen we uiteindelijk op de camping stonden begon het te regenen.

Dus hadden we weinig aan het uitzicht, ook de wifi verbinding deed niet wat hij moest doen. Dus geen update via de site, travel en surf van t-mobile leek een mooie uitvinding maar ook die stopte ermee. Nou dan maar lekker onder de wol zo konden we toch nog genieten van de regen. Want 1 ding is zeker het slaapt heerlijk, dat getik op het dak.

Verder weinig foto’s, alleen van de overtocht een paar, winkels zijn nou eenmaal niet de moeite om te fotograveren.
En van de regen op de camping had ook weinig nut.

Gereden: 75km camping : Beachcomber rv park 3290 Campion Rd Saanichton BC V8M 1W7 Canada

Dag 3 : (31 Mei 2012) Beachcomber rv park – Nanaimo Living Forest campground 128 km.

Gereden: 128 km. Camping: Living Forest Campground & RV Park 6 Maki Road Nanaimo,BC Canada V9R 6N7

Dag 4 : (1 Juni 2012) Nanaimo – Ucluelet – Tofino 230 km.

We waren iets later wakker, en het was droog. Toen ik ging douchen begon zelfs de zon te schijnen, de Bald Eagles waren er ook weer. Maar door de zon, kon ik er geen mooie foto van maken. De Canadese campers zijn echt ideaal, je hoef niet met een wc pot te sjouwen. Gewoon slang naar buiten in de put, kraan wc los, daarna kraan vuilwatertank los en alles is weer schoon. Dus om 9:30 uur reden we de camping weer af, vandaag ging de reis naar Ucluet en Tofino naar de uiterste westkust van Vancouver Island. Onderweg reden we wel een paar keer in de wolken, dus een beetje mottig maar we hebben ook wel veel de zon gezien. Helaas op de foto momenten was het steeds weer bewolkt maar dat kon voor ons de pret niet drukken. De route zelf was schitterend met steigen en dalen van 18% de ford moest er een paar keer flink aan trekken. In Ucluet hebben we de Wild pasific trail gelopen deze ging langs de kust naar een vuurtorentje. We hebben niet de hele trail gelopen want het was inmiddels 15:00 uur en we moesten nog een stukje naar Tofino. Je kan niet te laat op een camping aankomen want in de meeste gevallen geld wie het eerst komt wie het eerst maalt. Dit keer hebben we echt een schitterende camping aan zee, en alles echt netjes aangelegd kost een paar knaken maar dan heb je ook wat. Want de wifi doet het ook perfect, en dat is in dit geval ook belangrijk.

Na eerst wat gedronken te hebben zijn we een stukje gaan lopen, het was eb zodat we heerlijk over het strand konden uitwaaien. Inmiddels als ik dit verslag typ word de macaroni gemaakt, dat word smikkelen zo dadelijk.

Voor morgen staat Pacific rim np op het programma hier gaan we een paar korte trails lopen, daarna gaan we door naar Cathedral Crove om vervolgens weer door te rijden naar Nanaimo, waar we overmorgen weer de ferry nemen naar het vaste land.

Nog wel even met Broertje gebeld want dit is voor het eerst dat we niet tegelijk jarig zijn
Tegen de tijd dat jullie dit lezen zijn we wel weer gelijk jarig, gister middag hier om 15:00 uur was het 24:00 uur bij jullie.

Gereden: 230 km. Camping: Crystal Cove Beach Resort Tofino BC V0R 2Z0 Canada

Dag 5 (2 Juni 2012) Tofino – Nanaimo 210 km.

Bij het ontwaken was ik even een tijdje druk om alle felicitatie’s te beantwoorden bedankt nog allemaal

We zouden vroeg weggaan, en ondanks dat de gang er bij mij niet echt zat reden we nog om 9:00 uur van de camping. Als eerste gingen we de Rainforrest trail lopen dit was ongeveer 1,5 km, maar wel met veel dalen en stijgen dus we hadden onze ochtentgymnastiek gelijk gehad. En het was zeer de moeite waard, toch heel apart om te zien. De paden waren mooi aangelegd met omgevallen boven houten flonders en trapjes. Had volgens mij de stand van de camera niet helemaal goed staan. En dat is wel jammer want nu ziet het er allemaal een beetje flets uit. Want onderweg zeiden we al tegen elkaar, nu de zon schijnt gaan wij het regenwoud opzoeken :-).

Daarna wilde we de bogtrail lopen, maar om 1 of andere reden mocht je daar niet parkeren met de camper. Je ziet bijna alleen maar campers dus helemaal snappen doen we het niet. Nou dan maar even kijken bij het visitorcentre, hier was het uitzicht schitterend op zee. De zee was behoorlijk ruw, en daar hebben we wel even van genoten en een paar foto’s geschoten. Daarna ging de reis verder naar Cathedral Grove, hier is een deel toeganglijke gemaakt om de meest reusachtige sparren van Vancouver Island te zien. Ook hier is alles weer mooi aangelegd, en genieten we volop.

De zon was ook steeds meer gaan schijnen, niet dat we daar zoveel aan hadden in het bos. Maar dan krijg je soms toch een mooie lichtval. Op de foto’s komt het nooit zo goed tot zijn recht, maar neem maar van ons aan het was prachtig. Rond 15:00 uur besloten we weer naar de camping te rijden die we eergister ook hadden gehad. Deze was mooi ruim, mooie plekken met zicht op het water. En omdat nu de zon ook nog scheen konden we er meer van genieten. Eenmaal op de camping nog even een rondje gewandeld, de camping is groter dan we dachten maar we lopen lekker in het zonnetje dus wat wil een mens nog meer. Als eten hebben we broodje hamburger lekker makkelijk na een mooie toch wel vermoeiende dag. Als we zitten te eten komt de regen met bakken uit de lucht maar tegen de tijd als de afwas weg is en ik dit verslag typ schijnt het zonnetje alweer. Maar ik denk dat we vanavond wel vroeg in bed liggen, morgen kunnen we het rustig aan doen we gaan met de boot van 10:40 uur weer naar het vaste land. En aangezien de terminal hier maar 15 km vandaan is hebben we tijd zat.

Gereden: 210 km. Camping: Crystal Cove Beach Resort Tofino BC V0R 2Z0 Canada

Dag 6 (3 Juni 2012) Nanaimo – veerboot – Horseshoe bay – Hope 175 km.

We konden het vanmorgen rustig aan doen, maar zoals gebruikelijk zijn we weer vroeg wakker. Uitgebreid gedoucht (lees 5 min voor 1 dollar) wc schoon, vuil watertank schoon dus we kunnen er weer tegenaan. 9:30 uur rijden we de camping af en gaan richting terminal van Nanaimo – Horseshoebay Vancouver. 10:40 uur varen we af, en verlaten we Vancouver Island ondanks de bewolking zitten we eigenlijk de hele tijd in de zon. De overtocht zou ruim 1,5 uur duren, dus maar even naar binnen een lekker bakkie koffie halen bij de Starbucks. Als we Vancouver naderen, is de skyline helaas niet duidelijk te zien. De kleine zeilbootjes op de foto zaten iedere keer in de weg onderhand werden we knetterdoof van de luchthoorns van de ferry. Rond 12:00 uur moesten we weer richting de camper, en om 12:30 uur reden we de boot af.

Ik had extra niet getankt op Vancouver Island dacht dat het daar duurder zou zijn, maar nu moesten we de eerste beste tank nemen vanaf de boot, en die was 4 cent duurder dan op het eiland. Dus dat schoot niet echt op. We moesten dwars door Vancouver over highway 1 om in Hope te komen, hier had ik een camping met wifi gevonden maar op dit moment is het signaal zo slecht dat we geen of bijna geen ontvangst in de camper hebben. Dus zijn we maar even naar een gezamenlijke ruimte gelopen zodat we jullie deze dag toch kunnen meedelen, en we even de krant kunnen lezen. Maar ook hier is de internet verbinding zo slooooooooooom.

Verder is de camping weer netjes en deze is wel goedkoper dan op het eiland, hier hoeven we zelfs niet te betalen voor de douche. Ondanks dat het een reisdag was hebben we toch weer genoten, ook een buitje onderweg kon ons niet deren en deed niks aan het uitzicht wat we hadden. We zien bijna geen temperaturen onderweg, en ondanks dat wij steeds lange broek aan hebben lopen er genoeg mensen in korte broeken. Zelf schatten we het zo rond de 18 graden, want koud is het echt niet.

Gereden: 175 km Camping: Wildrose RV park 62030 Flood-Hope Road  Hope, BC V0X 1L2 Canada

Dag 7 (4 Juni 2012) Hope – Osoyoos 257 km.

Vandaag waren we vroeg, we reden al rond 8:45 uur de camping af. We draaide net de highway 3 op staan er bordjes check your fuell duh hij zit nog maar kwart vol. Dus maar 10 km terug gereden en nu de tank maar eens helemaal vol gegooid. Normaal gaat op een creditcard maar $100, deze pomp ging tot $150 toen andere kaart erbij en die ging nog tot $67 dollar. Maar dan zat hij dit keer ook helemaal vol, en kunnen we er tegenaan.

Het is helaas een regenachtige dag, niet dat, dat wat afdeed aan de mooie landschappen die we tegenkwamen. Vandaag was het allemaal echt afwisselend, van echte kale rotsbergen, beboste bergen, en we hebben voor het eerst veel weilanden met vee gezien. Ook kwamen we langs gigantische velden met druiven en andere fruitbomen, nu weten we dat in Canada alles groot is maar dit waren wel velden van 4 km en langer. (zullen ze wel niet met de hand plukken :-))

Ondanks het weer, zijn we toch gaan wandelen en dat was iedere keer zeek zeker de moeite waard. We hebben verschillende vogels gezien en zelfs een Ree. Kijk naar de foto met meest rechts een boom in beeld, links ervan loopt een ree. Blijkt maar weer dat ik niet zo’n beste fotograaf ben, maar het gaat er uiteindelijk om wat wij zien. Die hele groene struik is een rhododendron maar helaas nog niet in bloei, er stonden er heel veel, de naam van de route was dan ook Rhododendron trail. Zal een ware lust zijn als ze in allemaal in de bloei staan, nu was een gewoon een leuke korte wandelroute tussen de kilometers door.

De weg naar Osoyoos is heel afwisselend en ondanks de spetters gaat het niet vervelen. Had gister een andere camping gezocht dan eigenlijk op de planning stond. En daar hebben we geen spijt van, nu eenmaal op de camping komt de zon te voorschijn. En er zitten hier zoveel verschillende vogels dat ik de camper blijf uitrennen om foto’s te maken, maar de krengen zitten niet stil. We kunnen wel lekker genieten van de verschillende deuntjes die ze fluiten, deur en raam open en genieten maar

Inmdiddels hebben we de aardappels met boontjes en kipfile achter de kiezen, boel bijna opgeruimd en kunnen we nog even in het zonnetje tussen de vogeltjes van een kop koffie genieten.

Gereden: 257 km Camping: Nk’Mip Campground & RV Park 8000 45th St, Osoyoos BC V0H 1V6, Canada,

Dag 8 (5 Juni 2012) Osoyoos – Revelstroke 325 km.

Het is bijna de hele nacht door blijven regenen, en helaas toen we op stonden regende het nog.
Rond 9:30 uur reden we de camping af, eenmaal onderweg begon de lucht wat op te klaren en werd het droog. We zaten nog wel steeds met laag hangende bewolking, wat vaak mooie plaatjes opleverd. Helaas niet voor foto’s op de 1 of andere komt dat niet over.

Vandaag moesten we weer kilometers maken, nu lijkt 325 km natuurlijk niks. Maar hier in Canada moet je er ongeveer een dag vooruit trekken. De route was weer zeer afwisselend, en nu kwamen we ook door grotere dorpen en steden. Dus we hebben ons weer geen moment verveeld. Tot aan Vernon waar we boodschappen gingen doen, bleef het droog. Eenmaal de boodschappen in de camper, en de benzine tank weer vol begon het te druppelen. En de laatste 1,5 uur van de route heeft het geregend en niet zo’n beetje ook. Wel jammer want er waren mooie uitzicht punten en picknick plaatsen maar als het regent heb je weinig zin om te stoppen, en ook geen zin om foto’s te maken. Toen we de afslag naar de camping namen, dachten we echt dit is niks maar eenmaal de bocht om zagen we het welcome’s bord van de camping. En meestal kan je hier al aan zien of het verzorgd is of niet, en dat was hier zeer zeker het geval. De camping is niet groot maar dat maakt niet uit, wij hebben een stekkie. Rond 15:45 uur stond de camper op zijn plek en de slangen en stroom weer aangesloten. Vandaag gaan we maar eens een wasje draaien, de witte was moet er door. Super grote wasmachine zat nog niet half vol, programma duurde een half uurtje, ok het is niet zo schoon als thuis maar het is weer lekker fris. De droger deed er 45 min over dus alles ligt weer schoon in de kast. Vanmorgen waren we vergeten vlees uit te leggen, dus trekken we een blik ham los en maken we ons een uitgebreide uitsmijter. Nu eenmaal aan de koffie druppelt het nog steeds, en is de trein goed hoorbaar. Denk dan niet aan een syntus of een ns treintje maar aan een duitse goederen trein 3 a 4 x zo lang. Duurt ongeveer 10 min voordat hij in het geheel voorbij is, op het eind horen we hem heel in de verte op zijn hoorn blazen dus ik denk dat we dat vannacht niet horen.

We gaan nog een koppie koffie drinken en dan nog even rustig de krant lezen, meestal gaan wij naar bed wanneer de meeste van jullie opstaan.

Gereden: 225 km. Camping: Lamplighter Campground Revelstoke BC V0E 2S0, Canada,

Dag 9 (6 Juni 2012) Revelstoke – Revelstroke .

We waren redelijke tijd wakker, was rustig op de camping dus eerst maar rustig ontbijten en dan pas douchen.
Het viel vandaag op dat vele laat vertrokken of helemaal niet, en toen ik naar de douchen liep werd me duidelijk waarom. Er was een blaadje opgehangen dat Highway 1 naar Golden gesloten was door modder over de weg, duh daar moeten wij heen.

Nou eerst maar rustig douchen en dan eens bij de receptie informeren, als we beiden zover zijn en alleen de camper hoeven af te koppelen loop ik naar de receptie. Daar werd me dus vriendelijk verteld dat de weg echt de hele dag dicht zou zitten, en hoe vriendelijk de Canadese dan zijn ging ze voor ons alle opties opzoeken. Eerst uiteraard wat we in de buurt konden doen, en evt een alternatieve route. Broertje vroeg ook al zijn er geen andere routes er gaan meer wegen naar Rome, en dat klopt ook wel maar we hebben het hier over Canada. Er is een alternatieve route maar die gaat over veerpondjes die hartstikke druk zijn en lange wachtrijen omdat locals die allemaal gebruiken en daar komt bij dat deze route in totaal 621 km lang is en meer dan 9 uur zou duren.

e route die wij willen nemen is van A naar B boven en dat is 255 km in 3uur15 en die andere dus onderlangs incl 2 pondjes 621 km. Een behoorlijk verschil dus wij beslissen om vandaag hier maar een rustdag te nemen, de weg zou vanavond om 9 uur weer open gaan dus we wachten af. We besluiten eerst naar de Revelstoke dam te gaan, in de verte al gezien en leek ons wel intressant en een mooie activiteit als je vast zit en het weer niet mee werkt. Deze dam is de krachtigste dam van Canada, hij is 175 mtr hoog en 457 mtr lang. Eerst werd er binnen allemaal uitleg gegeven en daarna liepen we door de dam om daar met een lift naar het hoogste punt te gaan. Het was best intressant om allemaal te zien, helaas mocht je binnen geen foto’s maken.

Daarna wilde we Meadows in the sky parkway rijden, deze ging omhoog en kwam via mooie uitzicht punten met korte wandelroutes. Maar helaas ook deze was door het slechte weer afgesloten, dan maar even langs het informatie centre. Daar werd ons verteld dat we Highway 1 nog wel op konden rijden, en dat 35 km verderop een camping zat onderweg zouden we nog een paar korte trails kunnen doen die wel toegankelijk waren. Doen we dat toch, eenmaal op Highway 1 werden we 2x aangehouden of we wel wisten of de highway dichtzat. Als we dan vertelde waar we heen wilde konden we doorrijden, maar het is toch raar hoor. Je rijd daar bijna helemaal alleen, het regende nog steeds dus we hadden helemaal geen zin om de trails te lopen. Konden wel doorrijden naar de camping, maar die zat tussen 2 nationaal parken in dus volgens ons in the middle of nowhere. Het voelde gewoon niet goed en we zijn weer omgekeerd, nu een KOA camping genomen dat zijn vaak wat uitgebreide campings incl wandelroutes en winkeltje voor noodzakelijke dingen.

Om 14:00 uur stonden wij weer geinstalleerd, en maar goed dat we zo vroeg waren want na ons kwamen ze achter elkaar binnen. Nu hadden we een plekkie vlakbij de douches en office voor de wifi. Af en toe moeten we wel bij het raam gaan zitten om signaal op te pakken, maar kleinigheidjes hou je altijd.

We hebben verder eigenlijk niks gedaan, echt een rustdag genomen beetje gelegen, gelezen en online gekeken. We zijn heel blij met ons kacheltje we hadden hem natuurlijk liever niet gebruikt maar hij doet het super. Vandaag hadden we wel vlees uitgelegd en het diner was aardappels, erwtjes en varkenvlees. Nu is de koffie in de pruttel, we gaan er nog een rustige avond van maken. Net update over highway 1 gekeken maar hij zit nog steeds dicht en de verwachting nu is donderdag 12 uur. Gelukkig zal het morgen droog worden en ook nog zon, dus morgen gaan we wel Highway 1 op en de korte wandelingen lopen. Het kan ook zijn dat we dan de camping 35 km verderop nemen, en daar is dus geen internet had zelfs met telefoon geen bereik. Dus donderdag zullen jullie niks van ons vernemen, nu we dichterbij de rocky’s komen zal het wel steeds moeilijker worden om verbinding te maken. Zal alleen lukken, in de grote dorpen, dus als jullie een keer niks van ons vernemen ligt dat aan de internet verbinding. Dus geen zorgen we rijden heus niet in 7 sloten tegenlijk

Foto’s niet veel vandaag alleen van de dam en een paar in Revelstoke zelf

Camping: Revelstoke KOA Revelstoke BC V0E 2S0, Canada

Dag 10 (7 Juni 2012) Revelstoke – Radium Hotsprings 248 km.

We waren vroeg wakker, en eindelijk het zonnetje scheen. Dus maar goed dat we gisteren hadden besloten om terug te gaan naar Revelstoke. De weg zit nog steeds dicht, harde geruchten dat hij om 12 uur open zal gaan. Dus we gaan gewoon op pad, eenmaal op Highway1 worden we aangehouden en in de lijn gezet. Maar dat wil ik helemaal niet, dus vraag aan de jonge dame of we door mochten rijden om de wandelingen te doen en dan naar Canyon Hotsprings mogen rijden. Ok dat is geen probleem, wij de rij weer uit. Al die campers die er stonden keken ons raar aan, van waarom mogen hun wel door ze snapte er niks van.

Rond 09:30 uur ware we bij Skunk Gabbage trail, gelukkig stond er nog een auto. Want het idee om daar helemaal alleen te zijn beviel ons niet echt. We zagen geen beer waarschuwingen en zijn dus gaan lopen, het was weer schitterend aangelegd en er zaten zoveel vogels. Helaas konden we de meeste alleen maar horen, en sommige wazig of met een blaadje voor de snuit op de foto kunnen zetten. Rond 11:00 uur zijn we iets verder gereden daar was de Giant Cedars trail boardwalk. Weer een mooie wandeling door grote cedars bomen, alles weer netjes onderhouden en geen beren gezien.

Net voor 12:00 uur rijden we bij Canyon Hotsprings het terrein op, hier gaan we even info vragen over de highway. Want de radio heeft geen ontvangst en ook geen telefoon of internet. Helaas konden ze ons niks nieuws vertellen, alleen dat hij waarschijnlijk om 12:00 uur open zou gaan. Dus de dame rade ons aan gewoon verder te rijden en anders werden we 35 km verderop wel weer staande gehouden. Dus wij Highway 1 weer op, onderweg waren vele wandelroutes nog afgesloten omdat de paden nog met sneeuw bedekt waren. Opeens worden we ingehaald door motoren en sommige auto’s dus al snel hadden we in de gaten dat de Highway open was gegaan. Als we even later van een parkeerplaats afrijden komen de grote jongens er ook al weer aan, die maar even voor laten gaan en onze weg weer vervolgd naar het hoogste punt van de Roger Pass. Als we hier net staan komen de vrachtwagens achter elkaar langs denderen die gasten rijden echt harder dan 100.

Hier lopen de leuke grondeekhoorns echt grappige beestje om te zien en ze zijn niet bang. Na even genoten te hebben rijden we verder, nu komen ook langs het gedeelte waar de weg dicht had gezeten. Was echt een ravage, links stond er ook een auto midden op een bult in de modder. Zoals wij het zagen was hij dus meegesleept maar zoals we konden zien had hij/zij het er goed vanaf gebracht. De weg naar beneden gaat in konvooi de vrachtwagens zitten te drukken die willen door, maar we kunnen geen kant op. Normaal ga ik aan de kant en laat ze passeren maar voor ons zaten nog vele vrachtwagens, campers etc. dus dat zou geen nut hebben. Heb besloten niet meer in mijn spiegel te kijen, want af en toe is het net of hij via de achterkant naar binnen wil.

Eenmaal op Highway 95 werd het een stuk rustiger en konden we weer genieten van de vele mooie uitzichten. Hier en daar nog een keer gestopt voor een foto. Volgens ons idee zijn we om 15:50 uur op de camping, maar als ma de klok ziet van de receptie geeft deze al 16:50 uur aan. Als ik het na vraag ja we zitten in mountain time, dus deze week nog maar 8 uur tijdverschil met jullie. Zelf dachten we dat, dat pas morgen het geval zou zijn vanaf Banff maar de tijd ging dus ongeveer op de Rogerpass een uur naar voren. Nu ik dit verhaal typ hebben we de nasi al achter de kiezen, en is het hier 19:45 uur. Zo tijd voor een bakkie koffie, en ik denk dat we er vanavond weer vroeg in liggen.

Gereden: 248 km. Camping: The Canyon RV Resort Radium Hot Springs BC V0A 1M0, Canada,

Dag 11 (8 Juni 2012) Radium Hotsprings – Banff 140 km.

Bij het opstaan scheen weer heerlijk het zonnetje, dus op tijd uit de veren en dan onderweg naar Banff. Hier komen we Kootenay Naional park door, en er zijn genoeg borden geplaatst beren op de weg, maar wij zien ze natuurlijk weer niet. Onderweg verschillende keren gestopt voor foto’s en genietend van de mooie uitzichten. Wat we onderweg wel zien zijn herten, ze lopen gewoon langs de kant van de weg. We tuffen rustig Kootenay park door, we blijven uitkijken naar beren maar we zien alleen maar bomen. Helaas zjn hier nog steeds de resten te zien van de brand uit 2003 toen heeft het vuur hier 40 dagen huisgehouden. Je hoort en ziet zoiets dan wel op tv maar als je door zo’n gebied rijd word je pas duidelijk hoe groot zoiets geweest moet zijn. Tig kilometers lang hebben we alleen kale bomen gezien, niet echt een vrolijk uitzicht. Maar je word je dan wel bewust om toch voorzichtig te zijn, op de top van Kootenay stoppen we even bij het informatie centrum. Daar hangen alle krantenknipsels van de brand en foto’s. Er staat dan wel bij geschreven dat het vaak gewoon moet gebeuren en dat de natuur en die de dieren er op het laatst beter van worden.

Bij Marble Canyon gaan we een stukje lopen, het is een pittige trip maar zeker de moeite waard.
Het water gaat hier met razende snelheid door een diepe Canyon, het is mooi aangelegd met verschillende bruggetjes over de canyon. Hier is ook nog steeds veel zichtbaar van de brand, maar je ziet ook goed hoe het groen weer opnieuw begint te groeien. Het water is vies en staat verschrikkelijk hoog, op veel gebieden onderweg zie je riviertjes en beekjes buiten hun oevers raken.

Als we bij de Canyon wegrijden zien we berggeiten in de berm staan, net als ik stop lopen ze uiteraard weg. Iets verderop is weer een uitzichtpunt waar we stoppen, als we daar weer van wegrijden staan de geiten weer in de berm. Van een afstand kan ik ze foto graveren, en zien ze niet veel later de weg oversteken. Hoe dichter we bij Banff komen, hoe meer wolken wie zien samenpakken boven de rocky’s dat beloofd niet veel goeds. En als we Banff binnen rijden begint het dan ook weer te regenen. We moeten even boodschappen doen, en dat is geen makkie met een camper van 9 meter lang. We kunnen het ding nergens kwijt, en moeten hem op een RV plek een eind verderop zetten. Maar goed dat mijn handbagage tas wieltjes heeft, die nemen we dus mee als boodschappen tas. Als we de boodschappen hebben kopen we ook nog een borrel op ma’s verjaardag, we gooien de tank ook nog vol en gaan dan richting Camping. Hier is het genieten ondanks dat het nog steeds druppelt, er zitten hier vogels, grondeekhoorns en herten. Dus wat wil je nog meer, het blijft de hele avond regenen en we kunnen alleen hopen dat de zonnestralen die Simon vanuit Amerika zou sturen hier dan ook aankomen.

Gereden: 140 km. Camping: Banff National Park Tunnel Mountain Trailer Court Banff AB T1L 1K2, Canada,

Dag 12 (9 Juni 2012) Banff – Lake Louise 65 km.

Er is denk ik iets niet goed gegaan met de bestelling van het weer door Simon, hij zou zonnestralen sturen maar we krijgen sneeuw. En niet zo’n klein beetje, behoorlijk vlokken en het bleef maar doorgaan. Was wel heel apart 9 juni ma’s verjaardag rond die tijd nog nooit sneeuw gezien en het leverde mooie plaatjes op. We besluiten wel de camping sneller te verlaten, want we zitten behoorlijk hoog tegen een berg en we hebben geen winterbanden.  We dachten onder in het dorp regen te hebben maar ook daar sneeuwde het driftig door.  We verlaten Banff veelste toeristisch voor ons, we besluiten de plannen om te gooien door het weer, en gaan lekker rondtuffen op Bow Valley Parkway 1A. Deze loopt bijna parallel aan Highway 1 maar dan door het national park, dus kans op wildlife. We hebben echt rustig getuft maar geen beer gespot, we stoppen bij Johnston Canyon. Het is gestopt met sneeuwen en regenen dus we besluiten om de wandeling te gaan doen.

Weer een mooie wandeling door een Canyon het water staat behoorlijk hoog, bij sommige bruggetjes staat het net onder de planken. Het was een behoorlijk trip naar de Lower Falls, en we laten dan ook de higer falls voor wat ze zijn. En we tuffen verder Bow Valley parkway af, onder weg nog een paar keer gestopt, we zagen wel veel vogels rondvliegen vooral veel bonte spechten maar kregen ze niet op de foto. Onderweg nog wel tja moet nog opzoeken wat ze zijn, maar soort herten gespot. Grappig dat die dieren op afstand niks van ons aantrekken, maar loop je ze tegemoet dan zijn ze echt verdwenen. Als we het dorp Lake Louise binnen rijden begint het weer te regenen, even langs de info dan maar. Hier wat folders genomen en naar de camping gevraagd, even langs de winkeltjes gesloft en de camper weer in voor overleg. Door de regen had het weinig nut om nu naar Lake Louise of Moraine lake te rijden, tis nog vroeg maar we besluiten de camping op te duiken. Gewoon lekker niks doen, omdat niks moet. Uiteraard hadden we liever buiten met een boekje in de zon gezeten, maar ik moet zeggen de bank in de camper ligt heel comfortabel. Na een half uur op de camping te staan begint de zon toch te schijnen, iedere keer niet voor lang maar hij is er wel. We hebben al veel treinen gehoord maar deze slaat alles, komt echt voorbij denderen en dan ook tig x de hoorn erop. Zal nog proberen een stukje te filmen, maar volgens mij zitten we vannacht een paar x rechtop in bed want hij loopt hier precies achter langs.(Klik op trein om te horen hoe het tekeer ging). Als we willen gaan eten, horen raar geluid en ik kijk naar buiten ik zie rook. Oeps warmwater boiler is oververhit geraakt, nou kan mooi afkoelen onder het eten. Nu is het hier 21:30 uur als ik dit verhaal typ, we zitten lekker aan de borrel op ma zijn verjaardag. Het is nog licht buiten en het is droog, maar helaas nog geen wildlife gezien, ze zitten hier wel veel want voor tentkampeerders is er extra een terrein afgezet met elektrische hekken erom heen. Ik denk niet dat wij er vannacht wat van zien, berglucht maakt ons moe en ik denk dat we toch maar weer op tijd gaan knorren.

Gereden: 65 km. Camping: Lake Louise Trailer Campground Fairview Rd Lake Louise

Dag 13 (10 Juni 2012) Lake Louise – yoho – Lake Louise 130 km

Als we opstaan komt het zonnetje af en toe al even tevoorschijn, we gaan vroeg op pad. Het zou vandaag een bewolkte dag worden met hier en daar een drup. Dus we besluiten Lake Louise en Moraine lake voor maandag te bewaren en gingen vandaag naar Yoho National park. We rijden eerst naar Field hier zit het informatie centrum, daar kregen we te horen dat we wel naar de wapta falls konden maar dat de Takakkaw falls nog gesloten waren deze gaan pas 19 juni open. Nouja die hebben we 12 jaar geleden ook gezien dus dat is niet zo erg. We rijden richting de wapta falls als ik links kijk zie ik een beer op de spoorlijn lopen, uiteraard omgedraaid maar de beer was weg.

Jammer niks aan te doen, we beginnen aan onze trip deze zou 45 min duren nou het was echt een survival tocht. Pad was pas open en alles was nog behoorlijk nat, soms moesten we gewoon door de blup of door een paadje door de struiken die al door andere gemaakt was. Daarna kwam de hindernissen baan, omgevallen bomen waar we overheen moesten. We hebben wel lol gehad, en het was zeer zeker de moeite waard geen moment spijt. We zagen er niet uit schoenen en broeken onder de modder, maar dat deed ons niks. We gaan weer op pad richting Emerald lake en natural bridge, we rijden heel langzaam hopend om beren te zien. Maar noppes nada, als we bij Emerald lake zijn begint het te druppelen, niet veel dus we lopen een stukje. Daarna gaan we naar Natural Bridge kan het verschil nog niet zien met 12 jaar geleden dus dat bekijken we wel thuis op de foto’s. We stoppen ook nog even bij Spiral tunnels hier zijn tunnels aangelegd in een 8 zodat de treinen niet te stijl naar beneden komen. Helaas voor ons komt er op dit moment geen trein, want als de trein lang genoeg is zie je hem de laatste tunnel alweer uitkomen terwijl de laatste wagon de tunnel nog in moet. Dan gaan we maar terug naar de camping, en eigenlijk als we geen beren meer verwachten zie ik rechts een auto stoppen. Ik kijk naar links en ga ook vol in de ankers, een beer……. iets verderop staat er nog 1. He he eindelijk zien we ze dan toch, als we nog even staan te kijken komt er een trein aan. Beer 2 is al weg maar Beer 1 blijft nog lang staan, en steekt net voor de trein de spoorrails over en klimt omhoog het bos in. Denk niet dat we uit kunnen leggen hoe het is om een beer in het echt te zien, moet je meegemaakt hebben. Omdat het toch nog vroeg is en Lake Louise maar 4 km omhoog is rijden we toch even door. Het is zo gigantisch druk, we maken een paar fotos en komen morgen wel terug. Op de weg naar beneden zien we rangers staan en auto’s stoppen, wij dus ook.

Als we naar de groep lopen, hebben we echt zo iets waar kijken hun toch na? De ranger verteld gelijk dat er sinds 2 uren grizzly’s zijn uhhh waar. Ja net achter de heuvel, nou wij zien nog niets, ineens een hoop chinees gekakel en ja hoor daar komt de eerst cub tevoorschijn. Niet veel later komt ook de ander cub en moeders in beeld. De ranger verteld ons dat moeders 19 jaar oud is en de jongen 3 jaar.

We krijgen veel uitleg, bijvoorbeeld over het gebied waar zij zich laat zien, dat is vanaf de camping beneden totaan lake louise boven. Dus misschien zien we hun nog vaker, we besluiten te gaan er kunnen niet veel auto’s stilstaan op dat punt en we gunnen de mede mens ook wat. Ook al zouden we er minstens een uur van kunnen genieten. Eenmaal op de camping zijn we behoorlijk versleten was toch een pittig dagje.

Gereden: 130 km. Camping: Lake Louise Trailer Campground Fairview Rd Lake Louise

Dag 14 (11 Juni 2012) Lake Louise -Icefield Parkway 120 km.

Wat is het toch heerlijk opstaan als het zonnetje schijnt, wij dachten dat we vroeg waren. Maar als we niet beter wisten zou er brand zijn ofzo op de camping, want ze vertrokken achter elkaar.

Rond 8:45 uur stonden we op de dumpplek, wc en vuilwater lozen, en vers water tanken. We gaan eerst naar Moraine lake, lekker vroeg niet druk dachten we maar er waren al een paar bussen met spleetogen gelost. 300 meter naar het uitzicht punt nou dat willen we wel zien, als we voor iedere meter die het verder is een dollar hadden gekregen waren we rijk geweest. Pff wat een trip berg op, trapjes een goede ochtend gymnastiek. Ondanks dat het meer nog deels bevroren was het een schitterend gezicht en de klim was de moeite waard. Tja en dan nu wat is wijsheid, gaan wandelen rond om Lake Louise of nu het zo mooi weer is met de Gondola naar boven. We hebben voor het laatste gekozen en ook hier zeer zeker geen spijt van gehad, wat een uitzicht daarboven. Lekker 1.5 uur rondgewandeld, nog even in het centrum over wildlife gekeken maar daar binnen was het zo warm dat we er snel voor kozen het zonnetje weer op te zoeken. Het is inmiddels 14:00 uur, wandeling rond Lake Louise laten we schieten. Veelste druk en toeristisch voor ons we kiezen ervoor 88 km Ice field parkway op te gaan. Daar zit de eerste camping die open is, allemaal zonder faciliteiten maar we hebben alles bij ons. Ok even een dagje zonder telefoon en internet maar dat overleven we ook wel. Onderweg schieten we de echte Canada plaatjes zoals jullie wel op de foto’s kunnen zien. Veel dingen zijn nog gesloten aan het begin de winter is dit jaar lang doorgegaan en op veel plekken ligt er nog sneeuw. Ook meren zijn er nog bevroren uiteraard wilde we naar Peyto Lake, uhmm de weg naar boven is afgesloten de brug is weggeslagen. Dus het zou minstens 5km lopen zijn, normaal niet zo erg maar in het begin moesten we al door de sneeuw, dus dat ging hem niet worden.

Sommige gingen er wel door maar die hadden hem nog nooit gezien, tja dan weten we ook niet wat we gedaan hadden. Maar 5km door de sneeuw baggeren was ons te gek dus we tuffen verder. Bij Mistaya Canyon konden we wel lopen, zou maar weer 400 mtr zijn. Pff heen berg af dat ging nog wel af en toe door stromend water, en een ommetje. Uitzicht was schitterend vele mensen lagen op de rotsen boven de canyon te zonnen, we hadden echt geluk met het weer vandaag. De klim naar boven valt wel mee als je wat moois heb gezien maar we waren bekaf en lek gestoken door de muggen.

Rond 16:30 uur komen we aan op Rampert Creek camping, zelf registratie dus we gaan eerst een plekkie zoeken. Uhmm nog helemaal geen campers, we zien alleen een fietser die uitgeteld op een bank ligt te slapen. We zoeken plekkie 13 uit, en rijden weer naar de ingang om geld in de envelop te doen en te registreren. Net komt er ook een andere camper aanrijden, dus we zijn niet meer alleen.

Vandaag kunnen we buiten eten het worden gebakken aardappels met vissticks, tafeltje gedekt en smikkelen. Nou niet dus, niet normaal zoveel muggen dus hap slik weg en snel naar binnen.

Het is hier nu 20:15 uur als ik dit verhaal typ, zonnetje schijnt nog steeds volop maar we zitten wel veilig binnen. Behoorlijk versleten van de 2 wandelingen van vandaag drinken we zo onze koffie en duiken er vroeg in. Morgen willen we op tijd op pad, het is nog 150 km naar Jasper en nog genoeg te zien onderweg.

Gereden: 120 km. Camping: Rampart Creek Campground Icefields Parkway 88km north of Banff.

Dag 15 (12 Juni 2012) Icefield Parkway – Jasper 140 km.

Zoals afgesproken zijn we vroeg opgestaan, dan is zo’n natuur camping wel makkelijk. Niks aftekoppelen alleen ramen dicht en gaan. Rond 8:15 uur draaide we de weg weer op, en dat vroeg opstaan word beloond want ineens stop terug een beer. Hier kan dat dus ik stop, in de achteruit en ja hoor beer nummer 6 is een feit. Je denkt dat je dan alleen zo vroeg op pad bent, maar in een mum van tijd stoppen er meer auto’s. Maar beer is achter de bosjes gelopen en komt niet meer in zicht, dus we rijden verder. We zien mooie plekjes waar we stoppen om te genieten van het uitzicht, bij het ICEFIELD centre gaan we voor het eerst echt uit de auto. Wat een toeristen niet normaal, we kijken even rond, waar uitleg word gegeven over de gletsjer. Even snuffelen in het souvenir winkeltje en dan weer gauw naar buiten. We besluiten niet de gletsjer op te gaan, hebben we 12 jaar geleden gezien, en er ligt nu zoveel sneeuw op dat het effect van gletsjer er niet echt is. Als we weer verder rijden liggen er een paar Big Horns op de rotsen dus in de remmen en foto maken. Onze volgende stop is de Sunwapta Falls, mooie aangelegd om goed uitzicht te krijgen over zowel de higher als de lower falls. Helaas wel veel muggen hier, we hebben er weer een paar bulten bij. Als we net van de parkeerplaats af zijn, zien we campers stil staan dus aansluiten en ja Beer 7 is in beeld maar wil niet graag op de foto. Net zijn dikke kont staat er op en voor de rest bleef hij achter de struiken. Zo zagen we hem wel maar om beter op de foto te zetten lukte niet. We gaan verder naar de Athabasca falls, deze waterval is niet hoog maar het water komt met zoveel geweld aanzetten heel apart om te zien. Mooi aangelegd met verschillende bruggetjes, en een trappen zodat je zowat zelf door de canyon loopt om aan de andere kant te gaan kijken. Goh vanaf hier zijn we ineens ook weer mobiel bereikbaar, internet vliegt erop en de mails vliegen me om de oren, en tweetdeck maakt overuren.

Nou dat zien we straks allemaal wel, we gaan verder richting Jasper, en Beer nummer 8 is een feit. Deze heeft alle tijd en trekt zich niks van ons aan, knabbelt lekker aan de struiken en gaat er zelfs bij liggen. Deze is echt fotogeniek en het is gewoon ook leuk om er foto’s van te maken, inmiddels harstikke druk met auto’s en campers. Alles parkeert gewoon langs de weg, en hoe er ook gewaarschuwd word blijf in de auto, nou er blijft niemand zitten. Iedere keer als de beer naar ons keek hoorde je alleen nog maar het geklik van de camera’s. Na een tijdje genoten te hebben rijden we verder registreren ons vast op de camping en gaan Jasper in om boodschappen te doen. Hier pakken we ook een draadloze verbinding op, en ik gooi vast 2 dagen op het blog. De rest misschien morgen, want de verbinding is niet al te snel. Rond 16:00 uur rijden we weer naar de camping om de rest van de middag niks te doen, we moeten wel uitkijken want sinds 1,5 maand komt er steeds een grizzly op de camping. Ze verjagen hem steeds maar hij blijft terug keren, hopen dat we hem zien maar dan wel als we veilig in de camper zitten.

Gereden: 140 km. Camping: Whistlers icefield parkway (93) 3.5 km south of Jasper

Dag 16 (13 Juni 2012) Jasper – Jasper 115 km

De hele nacht had het getikt op het dak, steeds een stille hoop dat het s’morgens droog zou zijn. Maar niet dus,
dus we doen het lekker kalm aan en besluiten vandaag in Jasper te blijven. Eerst gaan we het dorp in, shoppen het is hier zo toeristisch dat je van souvenir winkel naar souvenir winkel kunt, zo blijven we wel aardig droog. Rond de middag besluiten op zoek te gaan naar wildlife, we kiezen hiervoor de weg naar Maligne Lake. Blijkt een goede keuze, als ik nog even stop om te kijken of we goed rijden liggen er 6 jonge Elken in het gras, we rijden amper op die weg naar Maligne Lake en steekt er een hert over.

Iets verderop zie ik op het kalere gedeelte ineens een Coyote, dat was echt mooi om te zien. Had namelijk niet verwacht die tegen te komen, en dan is het nog mooier als je hem vast kunt leggen. Een heel eind verder staat een auto stil, wij waren eigenlijk aan het zoeken naar Cariboe’s want daar werd extra voor gewaarschuwd. Dus we hadden geen idee waar de mensen naar keken, het was richting de boom. Ma camper uit, en gelijk zwaaien zet maar aan de kant, wat bleek beer in de boom. Toen we beter keken was het een baby zwarte beer die op een tak lag te slapen, en mamma lag onder de boom te slapen. Duurde even maar daar rechts op die tak was nog iets zwarts toch? Ja hoor daar lag cub 2 te slapen. So cute, die dingen hebben zo’n hoog knuffelgehalte dat je bijna vergeet dat ze wild zijn. Het deert ons dan ook helemaal niet dat het regent, dat is op zo’n moment niet meer belangrijk. Na een tijdje vond mama beer het genoeg en begon op te staan, toen ze eenmaal van de boom wegliep wisten de kleintjes niet hoe snel ze eruit moesten. En of cub1 het nou eng vond of inspannend maar dat hij de tong uitstak was zo grappig. Cub2 was iets handiger, hoe snel die van de tak was hebben we niet eens gezien. Voor ons idee lag hij met zijn achterkant naar de boom, dus had gedraaid en toen naar beneden glijden. Ze nog even op de grond bewonderd en dan maar weer verder speuren naar wildlife.

Verderop stond zoals wij het zien een jong mannetjes Elk, helaas hebben we de grote nog niet gezien. Iets verder weer auto’s die stil staan, nu een moeder beer met 3 jongen. Helaas kreeg ik ze niet in 1 plaatje gevangen maar we hebben er van genoten, in totaal zitten we dus al op 15 beren. Helaas als we bij Maligne Lake aankomen is door het weer het effect weg van het meer. We lopen even rond maken uiteraard een foto van het boothuis en gaan weer terug. Nu stoppen we wel bij Maligne Canyon het is inmiddels droog en de zon komt erdoor, dus we gaan aan de wandel. We gaan tot de 2e brug, voor de 3e brug is het inmiddels te laat, en we zijn weer flink gedaald dus we moeten weer stevig klimmen voor we bij de camper zijn. Maar het was weer zeker de moeite waard, als we nog even bij het uitzichtpunt stoppen zie je dat ik een foto van de ene kant heb gemaakt waar de zon schijnt maar aan de andere kant donkere wolken. We rijden nog wel even naar Lake Edith en Lake Annette, die meren zijn zo kobalt blauw dat kan je, je niet voorstellen maar door het weer word het niet weergegeven op een foto. Maar wij hebben genoten, in de regen als ik bij de 2e parkeerplaats weer richting camper loop, zegt ma kijk eens achter je lagen dus drie vrouwtjes Elken had ik heel niet gezien. Nou tis genoeg voor vandaag, nog even tanken hier is het goedkoper, want morgen gaan we terug naar BC. Om 17:15 uur komen we weer op de camping aan, en het weer was dan vandaag niet bijzonder maar met hetgeen wij weer allemaal hebben gezien maakt dat helemaal niet meer uit.

Als we een half uurtje op de camping staan begint de zon te schijnen en het is gelijk warm, we zouden buiten kunnen eten maar we laten ons niet weer te grazen nemen door de muggen. We genieten wel van het zonnetje veilig achter het glas in de camper.

Gereden: 115 km. Camping: Whistlers icefield parkway (93) 3.5 km south of Jasper.

Dag 17 (14 Juni 2012) Jasper – Clearwater 320 km

Gister gingen we om 22:30 uur strak, en het was nog gewoon licht. Dacht moeilijk in slaap te komen maar was zo vertrokken. Helaas wel weer vroeg wakker, 6:30 uur niks uitslapen dus in de vakantie het lukt gewoon niet. Je ziet de zon alweer schijnen en de vogeltjes hoor je fluiten. Dan er maar uit, als je dan de camper uitkomt zie je dat mevrouw Elk nog wel lekker ligt na te suffen achter de camper. Ze trekt zich dan ook niks van ons aan, we koppelen af en gaan op pad. Vandaag aardig wat kilometers voor de boeg, 2 dagen hebben we lopen zoeken naar een mannetjes Elk. En wat denk je we rijden Jasper uit en daar staat meneer gemoedelijk in de berm te grazen. Nou toch nog op een foto, dacht dat we die niet meer zouden zien.

We zijn nog geen halfuur onderweg en ja hoor, begint weer te regenen. Op zich niet erg moeten toch kilometers maken maar je ziet dan de bergen ook niet meer. En de wereld word wel erg klein, niks minder mooi blijft een mooie route, maar toch. We stoppen bij mount Jasper info, en uiteraard zit de top van Mount Jasper in de wolken. Nou is die volgens mij bij nooit zichtbaar maar nu dus helemaal niet. We lopen even een mooi aangelegd rondje, hadden gehoopt wat vogeltjes te spotten maar we werden alleen weer lek gestoken door die verrekte muggen. Niet normaal welke bulten je daar van krijgt, en je krabt je een ongeluk. (mag niet weet ik maar het jeukt)

We gaan weer verder het is nog steeds, 250 km helaas zien we verder helemaal geen wild. Denk dat we een beetje verwend zijn. Bij Reargard Falls, gaan we even aan de wandel, tis inmiddels droog en de zon komt er ook weer aan. Iedere keer als we iets gaan doen lopen we toch in de zon, dus het geluk zit ons toch nog een beetje mee. Pff weer een stevige afdaling, en dat betekent er dadelijk ook weer tegenop. Dus eenmaal na 45 min terug bij de camper hadden we het behoorlijk warm, dan maar even de airco aan.

Rond 14:00 uur komen we in Clearwater aan, supermarkt gezocht niet gevonden dan eerst maar naar de info. Normaal doe je dat eerst maar wij dus niet, kregen uitleg over Wells Gray park en hij vertelde ons waar de winkel was. Bij de winkel doe ik de deur los wil uitstappen klats, oeps klonk niet goed was mijn telefoon. En precies met het glas op het asfalt, en ja dus kapot. Shit balen maar niks meer aan te doen boodschappen halen en naar de camping. Op de camping gauw een paar wasjes gedraaid en als we de was in de droger doen komt de zon weer voor de dag. Dus verder doen we helemaal niks meer, gewoon genieten, Het is inmiddels 19:45 uur en de zon schijnt nog steeds.

Gereden: 320 km. Camping: Clearwater Valley Resort and KOA Clearwater BC V0E 1N0, Canada

Dag 18 (15 Juni 2012) Clearwater – Clearwater 136 km.

We waren weer vroeg wakker, wilde we ook vandaag want het zou mooi weer worden. Na uitgebreid te hebben gedoucht en ontbeten gingen we om 8:30 uur op pad, vandaag doe we Wells Gray provincial park. We besluiten eerst helemaal tot aan het eind te rijden, wat een weg eerst nog asfalt met al veel kuilen maar wat daarna kwam sloeg alles. Echt alles rammelde in de camper het is nog een wonder dat het service heel is gebleven. Al met al doe je er ruim een uur over om Clearwater Lake te bereiken, het is wel de moeite. Na even rond te hebben gewandeld gaan we de weg weer terug, om dan nu overal te stoppen waar wat te zien is. En hier komt beer 16 de weg ovenrenner, helaas geen foto kunnen maken hij/zij was ons te snel af. De bossen zijn hier zo dicht dat we hem/haar ook niet meer terugzagen.

Bij Bailey’s Chute is een uitkijkpunt over een kolk in het water, hier wilde we ook de West Lake Loop gaan lopen zou een wandeling zijn van 2 uur. Na een uur onderweg te zijn, kunnen we genieten van Marcus falls niet groot maar wel krachtig en mooi. Als we hier weglopen komen we dus weer door gigantische modderpoelen. Mensen die voor ons liepen kwamen ook alweer terug, en wij besluiten om ook maar om te keren. Vandaag geen zin in natte en smerige voeten, we hadden voor nu al even genoeg moois gezien. We rijden verder naar, Alice Lake ook hier gingen we weer een wandeling doen. Route liep mooi om een meer, met pittige stijgingen en dalingen. We komen 2x mensen tegen dus het leek goed te gaan. Onderweg veel uitwerpselen van een dier, dus er zit wel wild, besluit toch maar weer mijn berenbel aan de tas te hangen. Na 5 kwartier gelopen te hebben, komen we op een punt die aanwees dat we in de richting moesten lopen waar we vandaag kwamen. Uhh hoe kan dat nou? Handig he als je dan een gps in de auto laat liggen. We besluiten om maar dezelfde weg terug te gaan. Als wild zien we 1 eekhoorntje, er zitten zoveel vogels zo mooi te fluiten maar er komt er geen 1 in beeld. Bij de camper zagen we op het info bord dat we toch goed hadden gelopen en eigenlijk gewoon rechts hadden moeten gaan. Maar omdat daar geen pijlen zaten hadden we dat risico niet genomen.Genoeg gewandeld voorlopig we gaan nu de watervallen bekijken, dat is een must als je in de buurt bent.

Als eerste kwamen we bij de Helmcken Falls, hier perst zich het water met gigantisch geweld door een rotswand om daarna 141 meter naar beneden te storten in een groot uitgesleten kom. Echt geweldig om te zien, als we daar even hebben rondgewandeld gaan we verder.

Dawson Falls, deze waterval is niet hoog, maar wel 90 mtr breed. Word ook wel little niagra genoemd, er is hier een korte wandelroute die je naar de rand van de waterval brengt. Het water komt met zoveel geweld langs denderen dat je de grond gewoon voelt trillen.

Nr 3 op de foto was geen eigenlijk geen waterval dat was de thirt canyon, maar wel mooi om te zien. En alleen bij de thirt canyon hadden ze een uitzicht punt bij first canyon en second niet.

Als laatste zagen wij de Spahat Falls in de Spahat Creek. Het water stort zich hier ruim 70 meter naar beneden vanuit een steile rotswand. Het was duidelijk te zien hoe het water zich in vele jaren als een scherp mes door de rotswand heen gesneden heeft. Vanaf het uitzichtpunt zijn we nog tot boven de waterval gewandeld. Hier was de waterval zelf niet meer te zien, maar keken we tussen de enorme rotswanden door, terwijl helemaal beneden de Spahat Creek zijn loop vervolgde.

Rond 16:30 uur komen we weer op de camping aan, moe, versleten maar voldaan genieten we nog even van de zon. We maken ons een uitsmijter na zo’n dag geen zin om te koken. Er is nog iemand die het zwembad induikt, maar wij gaan lekker met de voetjes omhoog. Nagenietend van een mooie zonnige dag.

Gereden: 136 km. Camping: Clearwater Valley Resort and KOA Clearwater BC V0E 1N0, Canada

Wells Gray Map

Dag 19 : (16 juni 2012) Clearwater – lillooet 345 km.

He bah bij het opstaan weer regen, vandaag hebben we dan wel niet echt wat op het programma staan maar is toch niet fijn opstaan. We hoeven vandaag alleen maar de kilometers te maken om in Lillooet te komen, we gaan niet via Kamsloop maar via Clinton. Eerste stuk is nog erg bewolk maar het word al snel droog, de 24 die we rijden komt via enorme stijgingen langs mooie bergmeren. Door de bewolking komen de foto’s niet echt tot hun recht maar het is echt genieten, deze weg word ook wel de fishing highway genoemd. Op de meeste meren zie je dan ook wel bootjes liggen met vissers. Als we even van het uitzicht genoten hebben en weer onderweg zijn, rij niet hard denk 60 want we hadden al een paar herten voorbij gereden. Zeg ik ineens wat staat daar dan? Duh ben er net voorbij dahm een MOOSE hup camper in de achteruit moose weg. Uhm even wachten misschien zien we heb nog en ja deze jonge heer kwam nog 1x stiekem om de struiken heenkijken om vervolgens te verdwijnen. Maar we hebben hem dan toch deze vakantie nog gezien en op de foto, in een gebied waar we hem niet meer verwachte. En de zon die niet voorspeld was voor vandaag ging ook nog eens lekker schijnen dus wat wil je nog meer.

Nu we zo dicht bij 100 miles house langskomen gaan we natuurlijk even kijken, nou weinig oudheid meer te bekennen daarzo. We maken even een foto en zien dan ineens mooie vogels, dan is de rest niet zo belangrijk voor mij en ik duik de bosjes in. Eindelijk weer eens een paar vogeltjes op de foto, is weer wat anders dan dat grote wild.

We gaan weer op pad, in Clinton zegt tomtom rechts af (kelly lake road) hij zegt nog 100 km en verkeersborden zeggen rechtdoor en nog 137 km. Had misschien een lampje moeten gaan branden maar deed het niet bij mij. Was een schitterende route, hertje langs het spoor, weer een mooi meer waar we helemaal langs op reden. Zonnetje erbij was helemaal genieten, totdat we het meer voorbij zijn en een scherpe draai naar links maken. Oeps bult op en gravel, het fordje bromt maar klimt er driftig tegen op. Als ik me na een paar km had om kunnen draaien had ik het gedaan maar de camper paste amper zelf op deze weg, en de bochten daar zei je U tegen. Met stijging van 10% tot 12% werd ma steeds stiller, en ik dacht alleen maar ik hoop dat we niks tegenkomen en bleef het gas erop houden. Volgens tomtom moesten we na 17 km rechtsaf, waar gaat dit heen? Pff na zo’n 8 km eindelijk een stukje vlakker we kwamen volgens een bord nu op prive terrein maar de weg was toegankelijk. Oke wat dat ook betekende, het uitzicht wat we hier hadden was echt schitterend. We denken dat weinig toeristen dat gezien hebben, heel vaak gestopt voor vogeltjes maar ze waren ons vaak te snel af. We zagen nu eindelijk die blauwe heel goed maar zoals op de foto te zien is zit deze geen sec stil. Oeps in de verte komt er een auto met caravan, we zijn dus niet alleen, maar hoe passeren we elkaar? Op het randje rijden en spiegels inklappen, meneer stopt even om ons te vertellen dat er iets verder op, een beer in het weiland zat. Ik vraag hem of hij werkelijk met deze combinatie de weg wil rijden, dat het bijna geen doen is de kant waar wij vandaan kwamen. Volgens hem krijgen we ook weer steile afdalingen met scherpe bochten en hij gaat het proberen. Ok we hebben hem gewaarschuwd, en we rijden verder. We komen nu dan ook langs de boerderij waar de prive grond van was, we hebben het hier wel over een lengte van minstens 10 km en nog meer denk ik. En ja daar zien we dan Beer 17, helaas een beetje ver weg maar we hebben hem gezien. Nu konden we aan onze afdaling beginnen 6 km lang gravel en bochten waar de camper net omheen kon draaien, en dan geen vangrail ofzo dus we waren blij dat we beneden waren.

Pff was even zweten en ik denk dat we er al met al 2 uur over hebben gedaan maar zeker niet hadden willen missen. We rijden de 99 af deze rijd door de Marble Canyon park, echt een schitterende route met vele uitzichten. Rond 18:00 uur komen we op de camping aan, ondanks dat we dachten dat we vandaag slecht weer zouden hebben en gewoon de kilometers moesten rijden. Hebben we meer gezien dan we hadden mogen hopen, met het zonnetje erbij hadden wij weer een schitterende dag.

Gereden: 345 km. Camping: Fraser Cove Campground Lillooet BC V0K 1V0, Canada,

Dag 20 (17 Juni 2012) Lillooet – Whistler 130 km

Goh wat waaide dat vannacht, camper stond af en toe gewoon te schudden, we stonden natuurlijk wel een beetje in een Canyon maar dit niet verwacht. Ook hoorde we het even regenen vannacht maar bij het opstaan was het weer droog en kwamen er lichtere plekken aan de hemel.

Rond 9:30 uur klaar voor vertrek, ford moest er gelijk aan trekken was een pittige bult naar boven. We klommen de hele tijd zo’n 10% tot 12% hier en daar met mooie uitzichten, we stoppen bij een meer. Hier moesten we stukjes door de sneeuw en eenmaal bij het meer was het geen mooi uitzicht door de regen, maar we hadden even fijn de benen gestrekt. Als we verder rijden komen we langs 1 mile lake, ook maar even stoppen dan, dit pad was vanaf 2009 aangelegd mooi om een meertje. We liepen hier in de zon en het regende heel apart, was zeker niet koud dus we hebben wel genoten.

Oh na 2km alweer stoppen want hier zitten Nairn Falls en die willen we wel even zien, het is inmiddels droog en het zonnetje komt erdoor. We houden de vesten toch maar aan, bij het water kan het koud zijn. Het was 1,5 km lopen naar de waterval en hadden we de vesten maar uitgelaten het werd goed warm. Na een tijdje van de waterval genoten te hebben, de 1,5 km weer terug, doordat de zon er door was gekomen werd het aardig druk waterval werd goed bezocht. Bij de parkeerplaats zagen we weer zo’n mooie blauwe Steller Jay’s deze was wel erg blauw maar niet fotogeniek hij zat niet stil.

We gaan verder richting Whistler helaas begint onderweg weer de bewolking te zakken, we hebben nog wel zon maar ook spetters. Whistler is niets voor ons veelste toeristisch en te groot geworden na de olympische spelen. We hadden met de gondel gewild maar door de laaghangende bewolking had dat nu geen nut. Het is inmiddels 15:30 uur en besluiten naar de camping te gaan, het is de enige in Whistler dus schreeuwend duur en weinig privacy alles word op elkaar geduwd. Geen aanrader dus, maar had ook geen zin om verder te rijden naar een provincial park. Als wij zitten te eten vandaag gebakken aardappels met kipburger, zien we naast ons in de boom, een eekhoorntje zitten suffen. Dus eerst even een foto, eekhoorn dacht volgens mij hun aan het eten ik ga ook een nootje/dennenappel halen. Die ging hij in alle rust oppeuzelen, en liet zich geduldig fotograferen. Al met al was het vandaag afwisselend met het weer, weinig kilometers maar met veel korte wandelingen, dus toch weer genoten.

Gereden: 130 km. Camping: Riverside Resort 8018 Mons Road, Whistler BC V0N 1B8, Canada,

Dag 21 (18 Juni 2012) Whistler – Porteau Cove provincial park.

Hele nacht weer regen gehad, maar bij het opstaan was het weer droog, en kwam af en toe het zonnetje e rook door heen. Lekker rustig aangedaan we hoeven tenslotte vandaag niet zoveel kilometers. Als we van de camping afrijden zien we de bergen van Whistler nog steeds in de wolken hangen, dus weer niet met de gondel omhoog (doen we de volgende keer).

Highway 99 is voor de Olympische spelen helemaal gerenoveerd, zoals ook de parkeerplaatsen en de uitkijkpunten. We hopen eigenlijk nog wildlife te zien, en op de highway staan wel waarschuwingen voor beren maar wij verwachten ze hier niet meer. Ineens zie ik de afslag naar de olympische hallen, we slaan links af deze weg loopt redelijk omhoog en veel groen en bomen. Ook hier staan weer waarschuwingsborden voor beren. Dus turen we weer langs de bermen, ineens een stip in de verte tegen de helling. Als we de heuvel overkomen zien we ook auto’s campers stil staan, dus snel gas erbij. We zijn er nog niet helemaal uit of het nou een Grizzly of een zwarte beer was, maar voor ons is het beer 18. Als we bij het Olympisch gedeelte aankomen, blijken we entree te moeten betalen. Hier hebben we geen zin in we komen voor het wildlife, en dit lag op ons pad. We keren om deden trouwens de meeste mensen, waren zeker allemaal Hollanders. Op de weg iets terug liggen de Alexander Falls, we stoppen even voor een foto, verder kunnen we hier niet wandelen. Dan maar weer turend de weg terug rijden, is echt geen straf als je weet wat je verwachten kunt.

Ja daar beweegt links weer wat in de berm, remmen erop en voor het eerst in al die weken vergeet ik de versnelling in P te zetten. Had wel de handrem erop maar het fordje wou er wel vandoor, ik moest wel even vlug worden, gelukkig trok de beer er zich niks van aan. Beer 19 was echt een schatje, naar onze mening niet zo oud en groot. Af en toe wist hij gewoon niet wat hij moest en dook de struiken weer in, kwam dan weer heel voorzichtig kijken en ging verder met grazen. Echt wat een knuffel gehalte had dat dier, ik kreeg er echt geen genoeg van ma ging na een tijdje maar naar binnen om hem van daaruit te bekijken. Na tig foto’s te hebben genomen, je wilt toch graag dat ze aankijken rijden we verder. Denk dat dit onze laatste beren waren van deze vakantie.

We stoppen bij verschillende meren, weet alle namen niet meer, wel van de waterval we stoppen bij Brandy Wine Falls, het is een aardig stukkie lopen en we moeten het spoor over. Helaas geen trein in aantocht anders zou hij toeteren voor ons. De waterval is schitterend het platform was over de rand gebouwd, we hebben wel gelachen want heel veel mensen durfde niet te kijken. We konden nog zo’n 800 meter verder lopen naar een vieuwpoint over Daisy Lake en Cheakamus valley hier liep dus het water van de waterval naar toe. Onze volgende waterval is Shannon Falls hier moesten we een steile bult op maar zeker de moeite waard, wat kwam dat water met geweld naar beneden. Je kon hier leuk rond lopen zodat je toch weer op de parkeerplaats uitkwam.

Onze volgende stop is Porteau Cove provincial park, ineens zien we dat hier ook een camping bij is. We gaan even kijken en deze scheelt de helft met de camping in Vancouver dus we blijven lekker hier. Camper op de plaats en nog even een rondje over het strand, had al ergens gelezen dat het veel later niet meer zou kunnen. Nou duurde echt niet lang of van het strand was weinig meer over het water was in een mum van tijd gestegen. Het is inmiddels 16:00 uur en we doen gewoon lekker niks meer, gewoon lekker bankhangen omdat het kan. Dat is een voordeel van een grote camper kan gewoon ff liggen knorren op de bank. Camping word steeds voller, de vogels vliegen je om de oren, eekhoorns zijn zo brutaal als maar wat. Echt een natuurcamping 1 om echt te genieten, met uitzicht over het water krijgen wij de avond wel om.

Gereden: 80 km. Camping: Porteau Cove Provincial Park Squamish-Lillooet D, BC Canada

Dag 22 (19 Juni 2012) Porteau Cove provincial park – Vancouver.

We waren vroeg wakker wilde we ook, dus we zijn maar gelijk om 7:00 uur opgestaan. Rond 8:30 uur gingen we op pad. We wilde Cypress Hill Park nog op, om een mooi overzicht te krijgen over Vancouver. Door de laag hangende bewolking viel het uitzicht tegen, maar ik dacht rij gewoon door naar het eindpunt. We zeiden hier zit nergens wild, want het is afgelopen met de waarschuwingsborden. Als we bovenaan aanrijden kijken we naar links want daar was de skipiste en allemaal gebouwtjes die in de winter gebruikt werden voor verhuur. Met als we voor ons kijken zien we mama beer met 2 piepkleine cubs . We hebben even gemopperd dat er geen borden stonden en dat we de verkeerde kant op keken. Na geduldig gewacht te hebben, kwam mama beer weer tevoorschijn helaas hebben we ze niet meer in 1 blik kunnen vangen. Maar we hebben enorm genoten, de kleintjes waren zo speels klimmen in de boom, klieren met elkaar en met mama. Iedere keer als we maar iets dichterbij kwamen was moeder beer weer weg, deze was zo alert volgens mij nog niet veel toeristen gezien. Dan maar geen foto’s we genieten zo wel, vaak zaten ze achter het gebouwtje maar we durfde niet om de hoek te kijken want je wist niet precies waar ze zaten. En om nou de laatste dag aangevallen te worden door een beer hadden we geen zin in. Wel een raar idee hoor, we zijn inmiddels in Vancouver en hadden niks meer verwacht en maken we dit toch nog mee.

We gaan nu eerst richting camping, het is de enige in noord Vancouver dus we gaan die eerst maar vastleggen voor we verder wat gaan ondernemen. En is genoeg en goede service maar privacy heb je alleen als je de gordijnen dicht doet, maar het is niet anders. Pinapparaat doet het ook nog niet moesten we naar winkelcentrum om de hoek, daar had ik nog even geen zin in. Ik liet mijn visa kaart achter en ik zei betaal straks wel.

We gaan eerst naar het Capilino Bridge Park, dat is iets wat je gewoon meegemaakt moet hebben. Een hangbrug van 137 meter lang en 70 meter boven het water. Goh wat een gewiebel, maar ook wel erg leuk. Aan de overkant kan je een trail lopen, en over de boomtoppen was nog een aardig gesjouw, maar alles netjes en verzorgd aangelegd met hier en daar een vijver en plekken waar je wat kon drinken. We wiebelen weer terug naar de overkant, onderweg kwamen we er verschillende tegen die al gillend van angst erover gingen en 1 gozer kon de boel niet binnen houden. Dus dan hebben jullie een beetje idee hoe het wiebelde. Ze hadden nu ook de Cliff walk hier waren looproutes om de rots heen gemaakt boven de canyon, heel apart. Na ongeveer 2 uurtjes had ik er genoeg van want je mocht nergens roken in het park.

Daarna gaan we over de beroemde Lions Gate Bridge naar Stanley Park, voor te fietsen is het te laat dus we tuffen gewoon met de camper rond. We stoppen even bij de totems, maar we snappen niet hoe het werkt met de parkeermeters. Dus voor de rest maar steeds even stoppen voor een foto en dan verder. We zijn nog aardig op tijd en ik kom op het idee om even langs de stoomklok te rijden, wat een feest met een camper van 9 mtr de stad Vancouver in. Zelfs tomtom raakte erdoor helemaal van slag, en stuurde iedere keer verkeerd. Maar de stoomklok staat erop en we zijn ook weer veilig de stad uitgekomen. Rond 16:00 uur zijn we op de camping, heb nog steeds geen geld gepind had gehoopt dat het pinapparaat het weer zou doen niet dus. Nou dan zetten we eerst de camper op de plek en lopen dan wel even naar een pinapparaat in het winkelcentrum om de hoek. Zo langzaam aan moeten we vanavond toch eens een beetje de spullen bij elkaar gaan zoeken. Dit is volgens mij voor het eerst dat ik mijn spullen niet vroegtijdig ingepakt hebt. Morgen dan echt onze laatste uurtjes in Canada.

Gereden: 80 km. Camping: Capilano River R.V. Park 295 Tomahawk Avenue, West Vancouver BC V7P1C5,

Dag 22 (20 Juni 2012)  Vancouver – Nederland

Ons laatste ontbijtje in Canada hebben we op, koffers zijn ingepakt. Maar we doen het nog lekker rustig aan.
Zo nog even de handbagage bij elkaar zoeken, dan de camper een beetje opruimen. Helaas moeten we het grote ding ook nog wassen, maar gelukkig kan dat hier op de camping.

Dan nog even propane en een beetje benzine tanken, en dan moeten we hem voor 15:00 uur canadese tijd ingeleverd hebben.

Dan worden we met een taxi naar de luchthaven gebracht, en als het goed is gaan we 19:20 uur Canadese tijd de lucht in.
Waar we hopen om op donderdag 21 Juni 14:00 uur Nederlandse tijd weer op schiphol te landen.

Dan nog hopen dat de treinen uberhaupt lopen en op tijd las in de krant dat het slecht weer kon worden in NL?

Al met al hopen we toch rond 17:00/17:30 uur in Didam te arriveren.

Dag 23 (21 Juni 2012) Nederland

En we zijn weer veilig op Nederlandse bodem, vlucht verliep iets sneller dan verwacht maar het blijft een lange zit.
Gelukkig liepen de treinen op tijd, en konden we zonder onderbrekingen reizen naar Arnhem. Daar stond Simone en Joelle ons op te wachten om ons naar Didam te brengen.

We kijken terug op een schitterende vakantie, met ongeveer 1500 foto’s soms slecht weer gehad, maar dat hadde we niet willen ruilen meer mooi weer en minder wild.

Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes het is altijd leuk om reacties te lezen.